श्रीमाणिकमानसपूजास्तोत्रम्

हैमं रत्नयुतं हि चासनमिदं स्नानं तु गङ्गाजलैः
वस्त्रं पट्टदुकूल स्वर्णसहितं कस्तूरिकाचन्दनम्।
कञ्जं केतकिपारिजातसहितं पुष्पं च सौगन्धिकं
धूपं दीपमिदं गृहाण रचितं चित्तेन भो माणिक।।१।।

हैमे रत्नयुते सुमौक्तिकयुते पात्रे त्विदं पायसं
दुग्धं शर्करया युतं सुमधुरं भक्ष्यं च लेह्यादिकं।
तिक्ताम्लादियुत च शाकसहित कपूरंयुक्तं जलं
ताम्बूलं कदलीफलं च पनसं भक्त्या कृतं स्वीकुरु।।२।।

छत्रं स्वर्णयुतं च चामरमिदं चादर्शनं सोज्वलं
वीणाशङ्खमृदङ्गभेरिसहितं नृत्यं च गीतं तथा।
साष्टाङ्गं नमनं कृतं च स्तवनं भक्त्या मया ते विभो
तां त्वं माणिक कल्पितां तु मनसा पूजामिमां स्वीकुरु।।३।।

आत्मा त्वं गुरुमाणिकप्रभुवर प्राणास्त्विमे सेवकाः
पूजा वै विषयोपभोगरचना देहश्च गेहं तव।
संचारस्तु प्रदक्षिणास्तव विभो स्तोत्रं मया भाषितं
यद्यत्कर्म करोमि तत्तदखिलं आराधनं ते प्रभो।।४।।

वचनकरकृतं वा देहजं पादजं वा
श्रवणनयनजातं मानसं मेऽपराधम्।।
सकलमिदमहं यत्प्रोक्तवान् तत्क्षमस्व
जय जय जय भूमन्माणिकाख्येश नाथ।।५।।

इति श्रीमन्माणिकानुजनृसिंहतनुजमनोहरमुनिवर्यविरचिता मानसपूजा समाप्ता।।